Πριν από λίγες μέρες θυμηθήκαμε την «αποφράδα» ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης την 29-5-1453, και αυτές τις μέρες ζούμε την σύγχρονη εκδοχή της «άλωσης» της χώρας μας από το ΔΝΤ. Οι σύγχρονες «αλώσεις» δεν φεύγουν από τον κανόνα της κερκόπορτας. Μπορεί να μην πραγματοποιούνται με στρατεύματα, τεθωρακισμένα ή πυραύλους γίνονται όμως χρησιμοποιώντας τα ίδια δομικά στοιχεία που είναι η καταστροφή των κοινωνιών που πολιορκούνται. Οι σημερινές άμυνες, και τα σύγχρονα τείχη των κρατών είναι κυρίως η οικονομία τους και η αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών, πράγματα τα οποία κατέρρευσαν στην χώρα μας. Το πολιτικό κατεστημένο, η εκκλησία, η ηθική ήταν οι έννοιες που κατέρρευσαν τότε στην πόλη, έτσι και σήμερα τηρουμένων των αναλογιών η σήψη, η ηθική δικαίωση της διαφθοράς, η αναξιοκρατία, η αποσύνθεση της κοινωνίας μας οδήγησαν στην απώλεια της Εθνικής μας κυριαρχίας. Οι πολιτικοί μας ηγέτες κρατούσαν και τότε και τώρα τα κλειδιά της κερκόπορτας. Στις «αλώσεις» των ημερών μας δεν ηχούν οι σάλπιγγες των εχθρών έξω από τα τείχη. Ο πολιορκητικός κριός των ημερών μας είναι οι τράπεζες και οι αγορές. Ο εχθρός μπαίνει στην αρχή στα σπίτια μας διακριτικά με τα ΜΜΕ, μέσω των διαφημίσεων των προϊόντων και με τον καιρό αποκτάμε την ανόητη πεποίθηση ότι η κατανάλωση και η απόκτηση αγαθών μας καθιστά ελεύθερους, μας καταξιώνει κοινωνικά και πως το δικαίωμα στην κατανάλωση είναι απόδειξη δημοκρατίας. Πριν από την «άλωση» της χώρας μας από το ΔΝΤ προϋπήρξε η «άλωση» των συνειδήσεων μας από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης (ΜΜΕ, πνευματική διανόηση της χώρας που δεν στάθηκε στο ύψος της, πολιτικούς φορείς και τους ηγέτες τους), όλοι αυτοί άνοιγαν κερκόπορτες στις συνειδήσεις μας, ότι το κράτος βλάπτει σοβαρά την οικονομία, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι ένα ασφαλές καταφύγιο, ο ανταγωνισμός μας κρατάει ζωντανούς και μας κάνει υγιείς, ο καπιταλισμός μας κάνει ευφυείς και γεννάει τον πλούτο που όλοι θα έχουμε μερίδιο σ΄ αυτόν. Αυτή η ιδεολογική πολιορκία του νεοφιλελευθερισμού ήταν η πρώτη «άλωση» της χώρας. Η κοινωνία αποσαρθρωμένη, εξαντλημένη, παραδομένη, προσαρμοσμένη στους κανόνες των «πολιορκητών» βρέθηκε ανυπεράσπιστη στην τελική τους έφοδο.
Αλλά οι σύγχρονοι υπερασπιστές της πόλης οι πολιτικοί μας τι κάνουν άραγε; Μήπως αναζητούν λύσεις, μήπως διαπραγματεύονται, μήπως αναζητούν συμμάχους, μήπως ανασυντάσσονται για μια ελπιδοφόρα αντεπίθεση; Δυστυχώς τίποτα από όλα αυτά. Συνθηκολογούν με τους πολιορκητές, παραπλανούν τους πολίτες, διαπληκτίζονται στις τηλεοπτικές οθόνες για το ποιος φταίει περισσότερο για το ποιος έκλεψε περισσότερο και για τις παλιές τους αμαρτίες σαν τους ενωτικούς και τους ανθενωτικούς της πόλης διακινδυνεύοντας την ολική κατάρρευση της χώρας. Οι πολιτικοί φορείς του τόπου μας στο σύνολό τους περί άλλων τυρβάζουν. Προσπαθούν να σώσουν την αξιοπιστία τους που έχει καταρρακωθεί. Οι ίδιοι πολιτικοί φορείς που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που έχει η χώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν γνώριζαν τίποτα, ότι άλλαξαν, ότι θα επιφέρουν την κάθαρση και μια καινούρια μέρα θα ανατείλει αύριο. Δυστυχώς γι αυτούς πολύ λίγους πείθουν ακόμη. Και οι άλλοι, οι μικροί, που δεν μετείχαν στην λεηλασία του Εθνικού πλούτου τι κάνουν; Δυστυχώς δεν έχουν να προτείνουν απολύτως τίποτα. Εγκλωβισμένοι σε εγωιστικές αντιλήψεις περί της απόλυτης αλήθειας την οποία δήθεν κατέχουν, σε προσωπικούς ανταγωνισμούς, σε ιδεοληψίες, αρνήσεις, δογματισμούς και ιδεολογικές αγκυλώσεις, αδυνατούν να δώσουν μια ρεαλιστική προοπτική στον τόπο. Όλοι αυτοί με την πολιτική τους είναι αδύνατο να μας οδηγήσουν στην αποφυγή της κατάρρευσης. Ε, λοιπόν καλώς να πέσουν. Εναποτίθεται στους αμάχους – πολίτες να υπερασπιστούν την πόλη από τους πολιορκητές και τους συνεργάτες τους. Είναι η ώρα οι πολίτες να πάρουν την ευθύνη υπεράσπισης της χώρας στα χέρια τους…. Είναι η ώρα οι πολίτες να βγούμε από την υποτιθέμενη ασφάλεια του σπιτιού μας, να συναντηθούμε, να επικοινωνήσουμε, να μάθουμε να συζητάμε, να μάθουμε να ενημερωνόμαστε σωστά, να αμφιβάλουμε γι αυτά που μας σερβίρουν ως απόλυτες αλήθειες, να διεκδικούμε λύσεις, να αποκτήσουμε κοινωνική συνοχή, να συμμετέχουμε, να προτείνουμε, να δράσουμε με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας.
Όπως λέει και ένα τραγουδάκι του Θαν. Παπακωνσταντίνου "είναι τυφλός κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει…..)
Ας πάψουμε λοιπόν να εθελοτυφλούμε ότι όλα θα αλλάξουν από μόνα τους, δίχως τη δική μας συμμετοχή. Αν θέλουμε να αλλάξουν όλα πρέπει να το κάνουμε εμείς. Τώρα που το παλιό καταρρέει είναι η ώρα να γεννηθεί το καινούριο, όχι όμως με παλιά υλικά.
Είναι η ώρα να δημιουργήσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης.
Είναι η ώρα της δημιουργίας της κοινωνίας των πολιτών.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΥΔΗΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ
ΤΗΛ. 6976111440
Email: aadon61@gmail.com
apostolosantonoudis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου